Er bestaat een verschil tussen het probleem zelf (uw specialist heeft een andere mening dan u) en de mens met het probleem (u en uw specialist zijn elkaars tegenstanders). Zo zal een verschil van mening moeilijk te overbruggen zijn als beide partijen denken: "Die rotvent, hij doet het alleen maar om mij dwars te zitten". Behalve dat dit vrijwel nooit het geval zal zijn, maakt een dergelijke houding het onmogelijk om nog verder zaken met elkaar te doen. Verstandiger is ervan uit te gaan dat de ander, in dit geval de specialist, u wel degelijk wil helpen, maar dat die specialist een andere opvatting heeft over wat goed voor u is. Om echte problemen te voorkomen is het daarom goed om de volgende drie dingen goed te onderscheiden:
- de zienswijze van de ander, wat vindt hij ervan
- de emoties van de ander, wat voelt hij bij het gesprek, en
- het onderlinge contact, hoe praten wij met elkaar.
Als u deze zaken goed op een rijtje heeft, is het vaak niet zo moeilijk meer om toch weer op een lijn te komen. Daarbij helpt het als u zich allebei in de positie van de ander kunt verplaatsen. U kunt dus ook letterlijk zeggen:"Maar dokter, als u nu eens in mijn schoenen stond....". Andersom is het vaak verstandig om ook eens na te gaan wat u zou doen als u dokter was. Vervolgens helpt het enorm om zowel uw eigen visie als die van de specialist neutraal te bespreken. Toon tenminste begrip voor de gevoelens van de ander. Luister goed naar wat gezegd wordt en reageer daar neutraal op. Als beiden elkaars zienswijze kunnen begrijpen en invoelen, is er sprake van een gemeenschappelijk probleem, waarvan beiden ook inzien dat ze het alleen samen kunnen oplossen. Zie voorbeelden & oefeningen.